Magazine

Het Drielandenpark is geen echt park. Het is een in 2000 opgericht grensoverschrijdend samenwerkingsverband, en de benaming voor het heuvellandschap, de uitlopers van Eifel en Ardennen, rondom de steden in de Euregio. Vooral kleinschalige landbouwgebieden met hun pittoreske holle wegen, heggen en struwelen, bepalen al duizenden jaren het beeld. Daartussen de beekdalen van riviertjes die allemaal uitmonden in de Maas, zoals Inde, Worm, Geul, Berwijn, Voer, Geleenbeek, Jeker en de talrijke bossen.

De afgelopen eeuw heeft het Drielandenpark door verstedelijking, intensievere landbouw en industrialisatie behoorlijk aan kwaliteit ingeboet. In 2010 is daarom het driejarige project Habitat Euregio van start gegaan. Hierin werken dertien natuurorganisaties in de Euregio samen om de natuurwaarden in het gebied te verbeteren.

"Door elkaar beter te leren kennen, kunnen we natuurbeheer op een hoger plan trekken", legt Hettie Meertens uit, ecoloog bij Ark Natuurontwikkeling, één van de Nederlandse partners. "Door verschillen in wetgeving, organisatiestructuren en omgangsvormen, begrepen we elkaar maar half."

Voor de terugkeer van verdwenen diersoorten en genetische uitwisseling is het belangrijk dat breuken in het grensoverschrijdende ecologische netwerk worden hersteld, vertelt ze. "Door gezamenlijk het landschap te bestuderen en kennis uit te wisselen, snappen we beter op welke manier dieren en planten er gebruik van maken."    

Een voorbeeld is de wilde kat, die vanuit Eifel en Ardennen bezig is met een opmars richting noorden. Met camera's zijn op ongeveer 500 plekken in het Drielandenpark trekroutes van wilde dieren bestudeerd. Ook is onderzoek gedaan naar bedreigde diersoorten als de hazelmuis, vogel- en vleermuispopulaties, de beekparelmossel en de Europese rivierkreeft. Zij zijn de graadmeters voor gezonde natuur.

Daarnaast is waterberging een actueel thema in het Drielandenpark. Wateroverlast vraagt om meer ruimte voor de vele beken en riviertjes in de Euregio. Die ruimte wordt verkregen door inefficiënte landbouwgronden terug te geven aan de natuur. Door in de beekdalen en het Maasdal waterbeheer te combineren met natuurontwikkeling ontstaan de gewenste corridors voor dieren.

Meertens: "Door slim samen te werken met de natuur, bereiken we verschillende doelen tegelijk. Beter waterbeheer, betere aaneensluiting van natuurgebieden en een hogere recreatieve waarde van het Drielandenpark. Als tegenhanger van verstedelijking lopen mensen graag rond in spectaculaire natuur." Op deze manier wordt de verbinding tussen de Nationale Parken in de Euregio hersteld.

Volgens haar is de uitdaging voor de komende eeuw, de kracht van de natuur en de modernisering van de maatschappij op elkaar te laten aansluiten, zodat beide profiteren. "Landsgrenzen moeten daarbij niet in de weg staan. De ervaringen binnen Habitat Euregio helpen om samen makkelijker nieuwe projecten op te starten." 

Ook interessant:

IKL-Limburg, Naturschutzbund Deutschland (NABU), Regionaal Landschap Kempen en Maasland  (RLKM), Centres Régionaux d'Initiation à l'Environnement (CRIE), Centre Nature Botrange

« Terug